15 Feb Tussen keukentafel en écht kantoor – de Flexwerkplek

Afgelopen december begon het weer te knagen. Moet ik niet toch…? Collega tekstschrijver en zzp’er J. had datzelfde gevoel. Zou het niet veel beter zijn als..? Dus wij gingen op een vroege vrijdagochtend op pad, op bezoek bij een kantoorruimte.

Het kantoor was mooi en strak. Gelegen op de zolder van een historisch pand in de binnenstad. Met rustieke houten balken aan het plafond. En een knusse keuken op de gang. Op het aanrecht stond een doos met verschillende soorten theezakjes ‘waar iedereen uit pakt’. Alles ademde een sfeer van gedeelde professionaliteit.

Maar toch. Toch maar niet.

Geklets op de flexwerkplek

Ik werk al jaren op een locatie van Seats2Meet. Dat heeft veel voordelen. Daar aanwezig zijn is bijvoorbeeld gratis. Net als het draadloos internet, de koffie en de thee. Ook gratis: de lunch. Kortom: er is veel gratis. En gratis is aantrekkelijk voor zzp’ers.

Verwacht Seats2Meet dan helemaal niets van haar kostgangers? Jawel. Het ideaal van Seats2Meet is een soort perpetuum mobile van uitwisseling van kennis en kunde. Je betaalt niet met euro’s, maar met sociaal kapitaal. Om sociaal kapitaal te ontsluiten moet je netwerken. Bij netwerken is het essentieel dat je veel en vaak kletst met andere mensen. Kletsen is gezellig en in deze context nodig. Maar onhandig als je geconcentreerd wil werken. Geconfronteerd met dat nadeel dachten J. en ik dus: wordt het niet eens tijd dat..?

Ja! Een eigen kantoor!

Eerlijk is eerlijk: mijn ego speelt hier ook in mee. Een echt kantoor staat chic. Met een bordje met ‘Tekstschrijvert’ naast de deur. Mijn bedrijf staat dan ingeschreven op een ander adres dan mijn huisadres. En ik kan de deur achter me dicht trekken om me over te geven aan acht uur lang briljante teksten verzinnen.

Oh nee, een eigen kantoor..

Maar ja, de huur moet wel elke maand opgehoest worden. En als het dan niet klikt met kantoorgenoten, moet ik weer op zoek naar iets anders. Misschien gaan die houten balken me wel enorm tegenstaan nadat ik iets te vaak uit frustratie mijn ogen ten hemel heb geslagen. En wat nou als iemand steeds alle lekkere theetjes eruit jat? Moet ik daar weer achteraan.

Gepensioneerden en blogmeisjes

Bovendien ben ik stiekem een beetje gaan houden van de Seats2Meet-bewoners. Gratis internet trekt een interessante populatie aan. Zoals de eeuwig aanwezige coach die op haar LinkedIn-profiel ‘Ik zet herintredende vrouwen van 40+ weer in hun kracht’ heeft staan. En de gepensioneerde IT-consultant die zijn kennis bij wil houden en daarom steeds nieuwe online projecten start. De werkzoekende communicatiedeskundige, die al een half jaar bot vangt op sollicitaties en dat elke keer weer deelt als ware het voorpaginanieuws. Maar ook de inwisselbare student die zijn enquêtes vol spelfouten schuchter neerlegt op de tafels. Het blogmeisje dat met niemand praat maar wel facetimet met de rest van de wereld. De accountant die is afgevloeid bij zijn laatste werkgever en daarom de knoop heeft doorgehakt en eindelijk voor zichzelf is begonnen.

Of tekstschrijvers

En natuurlijk de zzp’ende tekstschrijver. Die vaak hard werkt, maar in tijden van weinig opdrachten piekert over hoe ze haar workload weer kan opkrikken. Misschien moet ze zich nog verder professionaliseren zodat ze zich meer in de kijker van de opdrachtgever kan spelen. Zou een écht kantoor hier misschien bij kunnen helpen?

Wat denk jij? Ben je pas een echte professional als je je eigen cubicle hebt? Of tel je ook al behoorlijk mee als je flext op je flexplek?

Eerder gepubliceerd op Ondernemen op Hakken

Afbeelding via www.vitrinemuseum.ewi.tudelft.nl