04 Apr Keuzes maken? Ik check het even met Pippi Langkous

Keuzes maken, ce n’est pas mon fort. Als het gaat over de strategie die ik zou moeten kiezen als ondernemer, of als het gaat over de inhoud van mijn schrijftraining ‘Iedereen kan Schrijven’. Waarom kan ik zo slecht kiezen? En: waarom vind ik keuzestress zo erg?

Strategie kiezen? (visualiseer hier een geschrokken emoticon)

“Ik denk dat je moet kiezen. Je geeft óf een training waarin je mensen kennis laat maken met hoe ze vrij leren schrijven. Óf een training waar mensen heel praktisch aan de slag gaan met de teksten voor hun website.” Dat was een van de antwoorden uit de online evaluatie, die ik na afloop van mijn training altijd rondstuur. De respondent sloeg de spijker op de kop. Ik wilde nog niet kiezen tussen mensen enerzijds stimuleren om vrijuit te schrijven, en anderszijds hen in het zadel te helpen met tips & trucs zodat ze hun teksten konden perfectioneren en er puntgave webcopy van maken.

Tegelijkertijd wíl ik helemaal niet kiezen tussen deze twee onderdelen. Want ik vind ze allebei even belangrijk.

En: kiezen voor het één betekent automatisch dat je niet kiest voor het ander. Supereng!

Kiezen voor focus binnen mijn onderneming, hetzelfde verhaal. Me richten op een specifieke doelgroep (ondernemers, bureaus, non-profitorganiaties)? Doodeng. Specifieke diensten (websiteteksten, eindredactie, storytelling) gaan aanbieden? Brrr.

Dokter Freud gaat er even voor zitten

Waarom vind ik kiezen in mijn werk zo moeilijk? Bij mij zijn het twee dingen. Eén: de angst dat ik te weinig poen binnenhark. Want als ik een richting kies wed ik misschien wel op het verkeerde paard. Het paard dat halverwege omkeert. Of erger nog, dat überhaupt niet uit de startblokken komt.

Twee: de angst dat ik nu eindelijk echt door de mand ga vallen, het imposter syndrome. Af en toe vliegt de gedachte mij aan dat ik eigenlijk niet zoveel kan, en al zes jaar heel succesvol ben in het verbloemen daarvan. Een keuze maken? Superdom, dan raak ik nog verder verstrikt in mijn fictieve web van leugens.

Klinkt herkenbaar?

Niet kiezen (is ook kiezen)

Maar goed, dan kies je toch niet? Zou je zeggen. Als je zoveel last heb van keuzestress moet je dat hele kiezen lekker laten zitten.

Tja, en dat is ook weer niet de bedoeling. Stilstand is achteruitgang, en bovendien krijg ik ook heel veel energie van nieuwe projecten, nieuwe ontmoetingen en nieuwe ervaringen.

Enter Pippi Langkous

Van mijn beste vriendin – ook ondernemer – kreeg ik laatst een ansichtkaart waarop ze schreef dat ze haar doelen, ambities en concrete ondernemersplannen vanaf nu wilde afstemmen met een heel belangrijk persoon. Namelijk Pippi Langkous. ‘What would Pippi do’, werd de leidraad. En ik denk dat ik deze aanpak maar ga lenen van haar.

Want Pippi kent volgens mij geen angsten. Ze denkt niet na of ze wel of niet haar paard zal optillen. Verzint elke dag weer een nieuw avontuur voor zichzelf. En heeft bovenal een gezonde dosis schijt aan de rest. Kortom: Plan Pippi it is! Elke dag probeer ik even een lijntje open te gooien naar mijn inner Pippi. En als dat betekent dat ik ergens voor moet kiezen, dan denk ik: ‘Wat zou Pippi doen?’

My inner Pippi did it!

Zo zat ik al een ruime week tegen het schrijven van een nieuw blog aan te hikken. Klussen, afspraken en andere belangrijke zaken kregen steeds voorrang. Maar dit blog regelmatig vullen is ook belangrijk, vind ik, want af en toe voor iets voor mezelf schrijven is ontzettend fijn en broodnodig.

Dus: met dank aan mijn innerlijke Pippi staat ie nu online. En niet pas over een week. Of nooit.

Luister jij regelmatig naar je inner Pippi? Of hebben je innerlijke Tommy en Annika het in jouw hoofd voor het zeggen?